"Een staking is geen overmacht"

Na de nationale staking van 15 december 2014 stond op de website van de NMBS te lezen dat de vervoersmaatschappij geen compensaties zou toekennen voor de hinder die reizigers ondervonden als gevolg van het verstoorde treinverkeer. Bij de provinciale stakingen, die ook voor heel wat hinder op het spoor zorgden, konden pendelaars onder bepaalde voorwaarden wél aanspraak maken op een schadevergoeding. "Onlogisch en onbegrijpelijk", zegt N-VA-Kamerlid Wouter Raskin, die in de commissie Infrastructuur om meer uitleg vroeg over de beslissing van de NMBS.

Volgens minister Galant waren de gevolgen van de staking van 15 december te voorzien. Die dag reed er geen enkele trein op het Belgische spoornet en het was dus ook onmogelijk om te reizen via een alternatieve verbinding. Heel het land stond immers stil. Tijdens de provinciale stakingen kon de NMBS daarentegen niet voor elke reiziger inschatten met welke vertragingen of andere moeilijkheden die geconfronteerd zou worden. Daarom werden er voor die dagen wel schadevergoedingen uitbetaald.

Een antwoord dat Raskin allesbehalve tevreden stemt: "Wie recht heeft op een compensatie, moet een compensatie kunnen ontvangen. Het kan niet dat reizigers wel vergoed worden voor de hinder op sommige stakingsdagen, maar dat zij op andere stakingsdagen geen schadevergoeding mogen aanvragen". Eerder lieten ook de reizigersorganisatie TreinTramBus en de consumentenvereniging Test-Aankoop zich al kritisch uit over de compensatiepolitiek van de NMBS. Zij benadrukken dat de vervoersmaatschappij verplicht is om pendelaars te vergoeden indien zij beschikken over een abonnement of een ticket kochten vooraleer de staking publiek werd aangekondigd.

"De NMBS beweert ook steeds dat stakingen een vorm van overmacht zijn. In dat geval zouden reizigers geen recht hebben op een schadevergoeding. Maar een staking kan je toch geen overmacht noemen", besluit Raskin.