Bedankt, Huub!

Op woensdag 16 december legt Huub Broers zijn mandaat neer als voorzitter van de Limburgse provincieraad. Daarmee zet hij een van de laatste stappen in zijn aangekondigd afscheid van de actieve politiek, al ‘zal hij misschien op een lijst staan, om te helpen’. Dat typeert Huub ten voeten uit: altijd bereid om te helpen. Maar wie Huub Broers zegt, zegt vooral Voeren. De Vlaamse enclave liet in de jaren tachtig België op zijn grondvesten daveren en leidde in 1987 zelfs tot de val van de toenmalige regering-Martens.

Franstalige hegemonie gebroken

Huub Broers werd het gezicht van het groeiende Vlaamse politieke verzet tegen de Franstalige overheersing in de faciliteitengemeente. Al gaf hij later toe dat hij begin jaren tachtig vanuit de boerderij van zijn vader illegale radio-uitzendingen verzorgde om de zaak wat ‘op te stoken’.

Hij werd uiteindelijk schepen in Voeren, op basis van een nieuwe wet die alle taalfracties in de gemeente van een zitje in het schepencollege voorzag. Het toenmalige Retour à Liège van de notoire José Happart gunde hem geen enkele bevoegdheid, maar dat weerhield Huub niet om zijn politieke basis uit te bouwen. In 2001 brak hij met zijn Voerbelangen de hegemonie van Happart en werd hij burgemeester. Dat bleef hij tot einde vorig jaar, toen hij zijn sjerp doorgaf om plaats te ruimen voor de jongere generatie.

Tomeloze inzet

Ondertussen had Huub ook de overstap gemaakt naar de N-VA, waarvoor hij tussen 2010 en 2014 in de Senaat zetelde. Sinds 2018 is Huub provincieraadslid en tot vandaag dus ook voorzitter van die raad. Hij blijft in de provincieraad zetelen tot het einde van de legislatuur en werkt ook zijn mandaat als afgevaardigde in de Vlaamse Landmaatschappij af.

Huub is zoals zijn geliefde Voeren: een kleine uithoek in Vlaanderen, maar met een enorme betekenis. De N-VA bedankt Huub Broers voor zijn jarenlange tomeloze inzet, vaak letterlijk op de barricaden.