Europa dringt knellend arbeidskeurslijf op

“Europa creëert hier volgens mij veel lasten maar slechts weinig baten.” Europarlementslid Helga Stevens is niet tevreden met de beslissing van het Europees Parlement om verder te onderhandelen met de Europese Raad over een Europese richtlijn voor transparante en voorspelbare arbeidsvoorwaarden. “Dit is een zeer spijtige zaak aangezien de huidige tekst werknemer noch werkgever ten goede komt. Doordat de EU zich in de plaats van de lidstaten wil stellen, komen nationale beschermingsregels in het gedrang. Voor de werkgever komen er dan weer een hoop administratieve verplichtingen en kosten bij waarvan het nut in vraag kan worden gesteld”, zegt Helga Stevens.

Buitensporige verplichtingen

Europarlementslid Stevens betreurt vooral de buitensporige informatieverplichtingen die aan de werkgever worden opgelegd. “Wat in wettelijke regelingen en cao’s is vastgelegd, zou toch niet meer in de individuele arbeidsovereenkomst moeten worden opgenomen. Bovendien meen ik dat overheden hun informatieplicht niet op de werkgever moeten afschuiven”. Helga Stevens vindt het verder onredelijk dat in geval van ontslag de bewijslast volledig bij de werkgever komt te liggen wanneer een werknemer meent ontslagen te zijn omdat hij zijn rechten uit de richtlijn uitoefende.

Iedereen werknemer

Ook de overdreven ruime, Europese definitie van ‘werknemer’ vindt Europarlementslid Stevens problematisch. “De definitie is zo ruim dat zelfs zelfstandigen eronder kunnen vallen. Dit wringt duidelijk met de nationale definities, en maakt de regels verwarrend en onzeker. Bovendien kan deze Europese definitie invloed uitoefenen op andere domeinen, zoals de sociale zekerheidsregelingen van de lidstaten. Europa gaat hier duidelijk zijn bevoegdheidsboekje te buiten”, meent Helga Stevens.

Goede bescherming

De N-VA is absoluut voorstander van een goede, elementaire bescherming voor elke werknemer. Nieuwe vormen van werk zoals gelegenheidscontracten of contracten op afroep brengen, naast hun voordelen, op dit vlak ook uitdagingen met zich mee. “Het is de taak én de bevoegdheid van de lidstaten om hierin hun verantwoordelijkheid op te nemen. De EU wil echter een knellend keurslijf opdringen, waardoor lidstaten niet langer rekening kunnen houden met de noden van de eigen arbeidsmarkt. Goede nationale regelingen, collectieve overeenkomsten en tradities komen daardoor onder druk te staan, en dat valt ten zeerste te betreuren”, besluit Helga Stevens.