Milieuvervuiling moet duurder worden, arbeidskost goedkoper

Twee nieuwsberichten trokken afgelopen week mijn aandacht: “Frankrijk kiest voor belasting op e-commerce” & “Werkgevers steunen co2-taks”. Enkele geesten blijken duidelijk gerijpt. Met één van de hoogste ecologische voetafdrukken ter wereld en een tekort aan belastingen voor vervuilers, is het hoogtijd voor een groene taxshift.

Gisteren ondervroeg ik  in de commissie Leefmilieu minister Schauvliege over het lovenswaardige Franse wetsvoorstel m.b.t. een taks op vervuilende pakketjesleveringen. E-commerce zorgt voor een té hoge maatschappelijke kost voor de Franse samenleving. Files, ongevallen, milieuvervuiling, overlast en lege stadskernen zijn het gevolg van het Franse (digitale) consumentengedrag. Ook wij in Vlaanderen ervaren die maatschappelijke kost. Momenteel betaalt onze samenleving 45.000 euro per dag voor de ‘vandaag-besteld-morgen-gratis-in-huis’ leveringen.

De Franse senaat stelt daarom voor om pakketjesleveringen aan particulieren te belasten aan een tarief  van 1-2 procent van de waarde van het product. De afstand die het pakketje moet afleggen, zal het tarief betalen. Hoe verder de afstand, hoe hoger het tarief. Kmo’s zullen worden vrijgesteld, zij kampen immers met een drukkende concurrentie van buitenlandse e-commerce giganten en voorzien voornamelijk de lokale markt, waardoor ze duurzamer leveren. Tevens zullen bedrijven die op een milieuvriendelijke wijze, lees: fietskoeriers, elektrische wagens, enz., leveren van dezelfde vrijstelling kunnen genieten. De maatregel dient om duurzame bezorgalternatieven te stimuleren en de consument te sensibiliseren. Vervuilers betalen de rekening. Waar hebben we dat eerder gelezen?

Een trage mentaliteitswijziging bij consument, producent, maar zeker ook bij politici, is immers niet voldoende. De negatieve impact van pakjesleveringen op ons leefmilieu is daarvoor te groot. We moeten beseffen dat schone lucht aan de schoolpoort niet samengaat met de drang om producten binnen 24 uur aan huis geleverd te krijgen. In het debat omtrent milieuvervuiling moeten we consequent blijven. Die nieuwe mindset komt er alleen, en dat heeft Frankrijk begrepen, door duidelijke regelgeving, lees: wetten.

Minister Schauvliege staat, net zoals de vereniging voor de Belgische e-commerce (BeCommerce), niet te springen om specifieke doelstellingen en specifieke maatregelen ter bestrijding van de vervuilende effecten van e-commerce in te voeren. Eerder al schoten dezelfde partijen het Nederlandse Bewust Bezorgd initiatief af. Die tool op Nederlandse webshops sensibiliseert de consument over de ecologische impact van zijn/haar pakketlevering. Voorlopig steken we dus het hoofd maar in het zand. Een gemiste kans.

Ondernemers zijn namelijk vragende partij voor duidelijke, stimulerende wetten in de vorm van een groene taxshift. Waarom dan niet een taks invoeren op vervuilende pakketjesleveringen en ter compensatie de lasten op arbeid evenredig verlagen? De lasten op arbeid verschuiven zo naar lasten op transport, consumptie en milieuvervuiling. Geen taxlift, maar een duurzame taxshift dus.

Het evenwicht tussen mens en milieu, economie en ecologie is bij ons reeds compleet zoek. Wat hebben we nog te verliezen?