Verkeerd signaal van een magistraat

Kritiek op de magistratuur, ik weet dat het niet evident is. Ik heb echter geen zin me zomaar neer te leggen bij gerechtelijke uitspraken die volgens mij onoordeelkundig zijn.

Ik weet dat de rechtswetenschap geen exacte wetenschap is. Maar er is daarenboven geen waarborg voor de kwaliteit van de beslissingen van onze magistraten. Nochtans zou bijvoorbeeld een kwaliteitsmeting onder peers van verschillende gerechtelijke arrondissementen misschien tot meer eenduidige vonnissen kunnen leiden. Een vonnis komt daarom nu vaak over als een loterij. Als we zoals in de geneeskunde blinde, gerandomiseerde studies zouden loslaten op verschillende gerechtelijke cases, zouden we ongetwijfeld enorme variaties zien in de rechterlijke vonnissen over precies dezelfde gevallen.

Je zult bijvoorbeeld maar geïnterneerd worden en vallen onder de bevoegdheid van de Commissie tot Bescherming van de Maatschappij (CBM). Kom je in Gent terecht, dan heb je geluk; kom je in Antwerpen terecht, dan heb je pech. Hier wil ik niet verder over uitweiden, hoewel dergelijk verbazend verschil voor mij wel de aanleiding was om te gaan nadenken over ons rechtssysteem. Trouwens ook goedmenende magistraten geven me vaak met een diepe zucht gelijk als ik dit probleem aankaart.

De correctionele rechtbank van Doornik heeft op 16 maart 2011 een vonnis geveld – en niet op woensdag 17 maart zoals de antivaccinatiegroep “de Belfortgroep” in zijn kettingmails stelt – en sprak de ouders vrij die een poliovaccinatie voor hun zoon hadden geweigerd. In Vlaanderen vond je er amper artikels over. Een zoektocht in de mediadatabanken op de termen “vaccin Doornik” in de periode 8 maart tot 22 maart levert 1 resultaat op. Een zelfde zoektocht “vaccin Tournai” levert 22 hits op. Doe de oefening voor “vaccinatie” of “vaccination” en je krijgt weer grote verschillen. Dat is niet te verbazen. Vlaanderen neemt immers als gemeenschap het voortouw in vaccinatie. Het was Vlaanderen dat eerst zijn kinderen voor pneumokokken en meningitis vaccineerde. Ook vandaag worden de jonge Vlaamse meisjes collectief gevaccineerd tegen het Humaan Papillomavirus (dat baarmoederhalskanker kan veroorzaken). In Franstalig België gebeurt dit niet collectief, maar eerder individueel, waardoor het de federale overheid ook véél meer kost. Ook is de dekkingsgraad van vaccinaties in Vlaanderen systematisch beter.

De rechter in Doornik velde een tendentieus vonnis zonder grondige kennis. De rechter ging mee in de gedachtegang van de ouders alsof ze te weinig informatie zouden gekregen hebben naar aanleiding van het plaatsen van het vaccin. Het zou een primeur zijn mocht blijken dat de magistraat aanwezig was tijdens de consultaties waar het vaccin werd toegediend. De magistraat is met andere woorden gewild of ongewild de handlanger van bepaalde groupuscules die ten tijde van de A/H1N1v - beter gekend als de Mexicaanse griep - de grootste onzin verkondigden.

Nog steeds nodig

Vaccinatie blijft zowel internationaal als lokaal nodig. De Wereld Gezondheidsorganisatie (WHO) wilde tegen 2000 polio uitroeien. In Afrika vinden we vandaag nog de restanten van de campagnes terug in de vorm van gadgets: petjes met “kick polio out of Africa” of gelijkaardige T-shirts.

Maar ook dichter bij huis zien we dat vaccineren nuttig blijft. In Gent is er een mazelenepidemie omdat bepaalde groepen zich bewust niet meer laten vaccineren. Toevallig gaat het om kinderen uit Steinerscholen. Het Vlaams Agentschap Zorg en Gezondheid laat de artsen in de regio weten: “Momenteel zijn er een twintigtal bevestigde gevallen van mazelen in de regio Gent binnen een groep ongevaccineerde kinderen. De kinderen zijn zowel jonge zuigelingen als echte vaccinweigeraars.” De ouders van deze kinderen beseffen blijkbaar niet dat mazelen een dodelijke ziekte is. Als er in Afrika hongersnood is dropt men niet alleen voedsel, maar vaccineert men ook de kinderen … tegen mazelen. Men weet immers dat een mazelenepidemie desastreuze gevolgen kan hebben.

Als arts ben ik verbolgen over het signaal dat deze magistraat heeft gegeven. Ik hoop dan ook dat minister van Volksgezondheid Onkelinx deze juridische dwaling zal aanvechten of op zijn minst het openbaar ministerie hiertoe zal aanzetten.

Ik hou me vandaag voorlopig enkel recht aan één uitspraak van mijn professor, toen ik op de consultatie reizigersgeneeskunde er niet in slaagde een dame te laten vaccineren. Ze maakte deel uit van een antivaccinatielobby. De prof  kwam erbij en trachtte haar - met zijn gezag van prof - een zetje te geven zodat ze zich alsnog zou laten vaccineren. Maar het hielp niet. De prof drukte haar de hand en dankte haar uitgebreid. Hij sprak de hoop uit … dat ze ziek zou worden, zodat wij als artsen op die manier nog eens een bijzondere ziekte onder ogen zouden krijgen.