Londen en de Internationale Jongerendag

12 augustus is uitgekozen tot de Internationale Jongerendag van de Verenigde Naties. Maar vandaag wordt deze overschaduwd door de recente gebeurtenissen in Groot-Brittannië.

Na een kleine week van rellen lijkt de rust terug te keren in de Britse steden, hoewel dit misschien slechts het oog van de storm is. De balans is niet gering. Zeker vier mensen zijn omgekomen in de rellen. De materiële schade in de buitenwijken van Londen, Birmingham, Manchester en andere steden zal in de miljoenen euro’s lopen. De Londense politie meldde dat er donderdagavond al meer dan 1000 mensen zijn gearresteerd, van wie meer dan de helft al in staat van beschuldiging is gesteld. De dreiging van premier David Cameron, om het leger in te zetten, is gelukkig uitgebleven.

Het inzetten van de strijdkrachten tegen de eigen bevolking heeft veel weg van een oorlogssituatie. De cover van Time deze week liegt er anders niet om. Sociologen, politici en commentatoren, zowel uit linkse als conservatieve hoek, zoeken nu naar verklaringen voor deze 'plotse' opstoot. De Labourkandidaat-burgemeester voor Londen, Ken Livingstone, zei dat de besparingsmaatregelen van de regering-Cameron aan de basis lagen voor de rellen. Dit is op zijn minst zeer voorbarig, omdat de besparingen pas echt voelbaar zullen zijn volgend jaar. Dat dit een klassenstrijd zou zijn van de Britse onderklasse tegen de 'upper class' klopt al evenmin. Eén van de gearresteerden was een 31-jarige academische onderzoeker: moeilijk te beschouwen als een verstoteling van de Britse maatschappij. Zelfs een miljonairsdochter werd betrapt met gestolen luxegoederen, in de eigen wagen nota bene, wat weinig Londenaars kunnen betalen.

De 'degeneratie' van de volledige Britse jeugd weiger ik ook als de onderliggende reden te beschouwen. Vele jongeren van verschillende etnische afkomst zijn ook het slachtoffer geworden van deze waanzin en hebben zich ook duidelijk afgekeerd hiertegen via sociale netwerksites en opruimacties. Maar er is wel duidelijk een minderheid onder de jeugd die totaal geen interesse noch aandeel heeft in de toekomst van hun samenleving.

Ook dichter bij huis vinden we deze factoren terug, in de Seefhoek of Molenbeek, waar de politie met man en macht probeert te verhinderen dat de rellen het Kanaal oversteken. De barrières die jongeren ervan moeten weerhouden om hun buurt in de vernieling te slaan ontbreken ook hier: geen besef van goed en kwaad, te weinig interesse in onderwijs en jobs en zelfs het totaal ontbreken van elk gevoel van schaamte. Het verhinderen en met stenen bekogelen van de hulpdiensten was hier een driest dieptepunt.

Er blijkt ook weinig ideologische samenhang te zijn onder deze relschoppers. Terwijl de Punks zich verzetten tegen het overdreven consumentengedrag, werden deze rellen juist mogelijk dankzij nieuwe technologieën zoals Blackberry’s, waarmee werd afgesproken welke acties zouden worden ondernomen. Meer nog, niet de bureaus van politieke partijen werden aangevallen, wel elektronicawinkels. En dit was echt niet om hun ongenoegen te uiten over de maatschappij, maar wel om een LCD-scherm mee te nemen naar huis.

Het gebruik van de sociale media is dan ook de enige gelijkenis die deze oproerzaaiers bindt met de gelegitimeerde protestacties van jongeren op het Tahrirplein. "Burgerlijke Ongehoorzaamheid" is een ultiem middel dat gelegitimeerd is en mag en zelfs moet worden ingezet in bepaalde gevallen. Maar het loutere consumentisme en egoïsme dat deze relschoppers, nog steeds een marginaal deel van de jeugd, bindt heeft niets, maar dan ook niets gemeen met een gerechtvaardigde strijd voor politieke, economische en sociale rechten. Laten we ons dan ook, vandaag, op de Internationale Jongerendag van de Verenigde Naties, dit onderscheid goed in het hoofd houden en ons solidair houden met jongeren wereldwijd die wel op een vreedzame wijze strijden voor hun toekomst.