Telecomwet: we draaien de klok terug

De nieuwe telecomwet, die gisteren in de Kamer goedgekeurd werd, ligt ons zwaar op de maag. Uiteraard is het goed dat er eindelijk actie ondernomen wordt. De telecommarkt is heel dynamisch; denk maar aan de groeiende penetratie van het mobiele internet. Dat consumenten vlotter moeten kunnen overstappen naar een aanbod dat beter tegemoetkomt aan hun behoeften, is logisch. Maar ondanks dergelijke noodzakelijke ingrepen is dit telecompakket voor ons onverteerbaar. En hier spelen zowel inhoudelijke elementen, als argumenten inzake de aanpak. Een parlement onwaardig.

Dat laatste begint overigens typerend te worden voor de manier waarop deze regering omgaat met het parlement. Het telecompakket is een Europese richtlijn uit 2009, die tegen mei 2011 diende omgezet te worden in nationale wetgeving. Al vanaf oktober 2010 stelde toenmalig minister Van Quickenborne (Open Vld), op onze vraag, een snelle behandeling van het dossier in het vooruitzicht. Het afgewerkte ontwerp lag vervolgens meer dan een half jaar op de regeringstafel. En nu, in de deze regering-Di Rupo, was de intrede van de sp.a een nieuwe opportuniteit voor de PS om de zaak opnieuw te bekijken. Resultaat: het ontwerp bleef nog maar eens een half jaar liggen. Een jaar na de deadline komt sp.a-minister Vande Lanotte er dan eindelijk mee naar het parlement. Net op het moment dat de Europese Commissie al naar het Europees Hof van Justitie getrokken is en een dwangsom van niet minder dan 71.000 euro eist. Voor de duidelijkheid: 71.000 euro … per dag dat de richtlijn niet omgezet is. Gevolg: geen tijd voor hoorzittingen of grondig parlementair werk. Twee jaar heeft de regering op dit wetsontwerp liggen kauwen. En toch moesten de meerderheidspartijen zo nodig nog 50 amendementen toevoegen. Je reinste knoeiwerk!
Maar uiteraard gaat het vooral om de inhoud van het wetsontwerp. Wat de autonomie van de regulator - het Belgisch Instituut voor Postdiensten en Telecommunicatie (BIPT) - betreft, is het alvast meer dan één stap achteruit. De telecommarkt heeft nood aan een sterke regulator, die in volle autonomie kan optreden en onze telecommarkt een stuk competitiever kan maken om de prijzen te drukken. De regering-Di Rupo doet nu net het omgekeerde. We sommen even op:

1. Op enkele uitzonderingen na krijgt de ministerraad de bevoegdheid om beslissingen van het BIPT aan te vechten. De politisering is dus terug van nooit weggeweest.
2. De functies van de politiek benoemde “bijzondere opdrachthouders” blijven behouden. Deze mensen van PS- en MR-signatuur zijn equivalent aan de leden van de Raad, op het stemrecht na.
3. Het BIPT, dat zichzelf financiert, krijgt geen autonomie op het vlak van personeel, en moet jaarlijks toezien hoe de budgetten afgeroomd worden door de regering.
4. Alsof dit niet genoeg is, mag de minister zelf de prioriteiten bepalen die voorrang krijgen op het normale werk van de regulator. De minister wordt dus de politieke schoonmoeder van het BIPT. Dit terwijl het BIPT , binnen het Europese en nationale wetgevende kader, net in alle autonomie de strategie en het strategisch driejarenplan zou moeten kunnen bepalen. Debat en verantwoording in het parlement ? Ja. Maar geen formele goedkeuring door de ministerraad. De regeringsmeerderheid, inclusief liberalen, kroont de Keizer van Oostende tot Keizer van de vrije (telecom)markt …

We hopen dan ook dat het BIPT de moed heeft om het voorbeeld van haar collega-regulator, de Commissie voor de Regulering van de Elektriciteit en het Gas (CREG), te volgen en naar het Grondwettelijk Hof trekt om deze telecomwet aan te vechten.

Want niet alleen vereisen de Europese richtlijnen een voldoende autonome regulator; bovendien is het sociaal tarief op breedband, gefinancierd door de sector en dus door de consumenten, in strijd met de universele dienstenrichtlijn. De regering-Di Rupo solliciteert met deze nieuwe telecomwet gewoonweg naar een dagvaarding voor het Europees Hof. En dat naar een zoveelste blamage voor dit land, dat nu al het zwakke broertje is op de Europese telecommarkt.

Maar weet u wat het nog ergste is? Dat minister Vande Lanotte in de Kamercommissie nog durfde te zeggen dat hij “uitkijkt naar een confrontatie met de Europese Commissie om zijn beleid te verdedigen”. De dreigende blamage voor dit land, de kosten en vooral het risico om straks gewoon ongelijk te krijgen …, ach, dat neemt Vande Lanotte er blijkbaar met alle plezier bij.