Madame toujours non

Voor zij die het zo willen zien, zal dit wel weer ‘vechtfederalisme’ zijn, maar we kunnen niet anders dan een belangenconflict indienen als de nieuwste maatregel van de federale minister van Arbeid Joelle Milquet (cdH) de Vlaamse gehandicapten en hun werkgevers treft.

Wat is er nu weer aan de hand met 'madame non'? Joelle Milquet heeft een nieuw koninklijk besluit klaar, waardoor vele Vlaamse werknemers met een arbeidshandicap en evenzeer hun werkgevers niet meer zullen kunnen rekenen op federale tegemoetkomingen. Het gaat onder meer over de korting in de bedrijfsvoorheffing, de korting in de patronale lasten voor de beschutte werkplaatsen en de ACTIVA-Start.

Ondanks overleg is de Belgische minister van Werk immers niet bereid om haar plannen te wijzigen, tenzij de Raad van State nog zou tussenkomen. Het wordt allemaal zeer dringend, want de nieuwe regelgeving gaat al in op 1 april.

Het nieuwe federale KB vereist dat de personen met een arbeidshandicap ingeschreven zijn bij het Vlaams Agentschap voor Personen met een Handicap (VAPH) om in aanmerking te komen voor de federale ondersteunende maatregelen. Dat betekent dat Milquet geen rekening wil houden met de Vlaamse realiteit. De Vlaamse regering heeft immers al in 2008 de ondersteuningsmaatregelen op het vlak van werk overgeheveld van het domein Welzijn naar het domein Werk. De erkenning door het VAPH is niet langer nodig. In Vlaanderen gebeurt de evaluatie nu door de Vlaamse Dienst voor Arbeidsbemiddeling (VDAB), die daarbij dezelfde definitie hanteerde als het VAPH. De groep, die kon genieten van steunmaatregelen, blijft dezelfde. Er zijn wel andere beoordelingscriteria en procedures, aangepast aan de Vlaamse realiteit.

Milquet wil niet horen van de Vlaamse noden. Vlaanderen zou zijn eigen bestuurlijke hervorming maar moeten terugdraaien omdat er volgens de minister van Werk alleen een Belgische, lees Franstalige, realiteit bestaat. Door een opgedrongen wijziging, die voor niets nodig is, dreigen duizenden Vlaamse gehandicapten, die enkel een erkenning hebben van de VDAB omdat zij geen andere zorgondersteuning of hulpmiddelen nodig hebben van het VAPH, zeer binnenkort uit de boot te vallen. Het is te onnozel om te kunnen geloven, maar als we er niet in slagen Milquet terug te fluiten is het op 1 april zover en dat zal helaas geen aprilgrap zijn.

Een Vlaams verlanglijstje op een overleg tussen alle regeringen wordt zomaar ‘pesterij’ genoemd, maar hoe vicepremier Vanhengel deze ‘Milquetiaanse belgitude” zou noemen weten we niet. Toch geen samenwerkingsfederalisme zeker?

Conflictenlijstje

De bevoegdheid over werk zou uitsluitend een Vlaamse bevoegdheid moeten zijn. Werk staat bovenaan het lijstje als er ooit een grote staatshervorming komt. Maar omdat er Franstalige excellenties zijn die tegen elke vooruitgang ‘non’ zeggen, is dat vandaag nog niet zo. Ondertussen kan men de Belgische macht gebruiken om elk aangepast Vlaams beleid onmogelijk te maken.

'Madame non' doet dat en ze doet dat bij herhaling. Vlaamse belangen lacht ze per definitie weg. Mogen we eens een lijstje maken?

De Vlaamse minister van Werk Philippe Muyters (N-VA) moest in december vorig jaar op het overlegcomité dreigen met een belangenconflict omdat Milquet toen ook al kwam met een jongerenbanenplan dat regelrecht tegen de Vlaamse belangen indruiste. Vlaanderen wil iets doen voor jonge langdurige werklozen die laaggeschoold zijn, maar daar was in het plan van Milquet niets meer van te merken. Een belangrijke groep dreigde in een structurele werkloosheid te belanden. De Belgische minister haalde op de valreep bakzeil.

In februari jl. pakte Milquet uit met een ander plan om de premie voor 50-plussers af te schaffen. Als dit KB wordt gepubliceerd staat er weer een belangenconflict klaar. Door de doelgroeppremie voor 50-plussers af te schaffen, raakt ze de Vlaamse arbeidsmarkt in haar meest kwetsbare segment. Een jaar eerder had de toenmalige Vlaamse minister van Werk Frank Vandenbroucke al een eerste keer een belangenconflict ingeroepen tegen de plannen van Milquet om de doelgroeppremie voor 50-plussers af te schaffen. Geen reden blijkbaar om het niet nog eens te proberen.

Daarenboven wil de federale minister ook nog eens een vormingsfonds binnen de RVA oprichten, hoewel vorming een exclusieve bevoegdheid is van de gemeenschappen. In Vlaanderen is dat de taak van de VDAB. Als het nodig is wordt dit een bevoegdheidsconflict voor het Grondwettelijk Hof.

Als dat het samenwerkingsfederalisme is, waarmee de regering Leterme II zo graag uitpakt, dan hoeft dit voor ons niet. We hebben niets aan een samenwerking die een Vlaams beleid, aangepast aan onze noden, onmogelijk maakt.