Monseigneur Cortebeeck

“ACW raadt stem op N-VA af”, stond er in koeien van letters op de voorpagina van De Standaard. En zusterkrant Het Nieuwsblad was nog iets kernachtiger met: “ACW: stem niet op N-VA”. Je kunt tegenwoordig nogal schrikken als je ’s morgens de krant uit de bus haalt.

Het stemadvies kwam van Luc Cortebeeck, vakbondsleider van het ACV. Hij deed dat aan de vooravond van het feest van de christelijke arbeidersbeweging ‘Rerum Novarum’. Mijnheer Cortebeeck ging even kort door de bocht.

“Rerum Novarum”, de encycliek van paus Leo XIII (1891), handelde over de arbeid en de sociale ethiek. In het Nederlands betekent rerum novarum “Over nieuwe dingen”. Het gaat dus niet over vermolmde dingen, over het oude status quo, over machten die absoluut moeten beschermd en gevrijwaard worden. Zoals de arbeiders op het einde van de negentiende eeuw geen boodschap hadden aan oude dingen, zo hebben wij vandaag ook geen boodschap aan totaal achterhaalde structuren. Het is maar dat monseigneur Cortebeeck dat weet. Of gaat men ons misschien wijs maken dat de christelijke arbeidersbeweging vandaag gezagsgetrouw en tegen elke verandering moet zijn?

In lang vervlogen tijden werd het brave Vlaamse volkje met stemadviezen murw geslagen. Maar na de tweede wereldoorlog lukte dat niet meer zo goed. Monseigneur Emiel-Jozef De Smedt, bisschop van Brugge, probeerde dat in 1958 nog eens door te verordenen dat stemmen voor de Volksunie zwaar zondig was. Dat bleek een enorme vergissing. Vorig jaar was een andere topper, die ook tot het ACW behoort, ene Jean-Luc Dehaene, even doortastend geweest met een oproep om niet voor N-VA te stemmen.

We zouden ons misschien kunnen verkneukelen in zoveel hooggeplaatste domheid, maar we zijn helemaal niet blij. We hopen dat het land terug een beetje in beweging kan worden gebracht en meteen kraait de grootste vakbond van Vlaanderen al ‘neen’. Joëlle Milquet zou het niet beter kunnen. Daar kun je niet echt vrolijk van worden. Alle hens aan dek bij de mannen van het status quo?

Wat vergeten ze toch snel. Yves Leterme, alweer een ACW’er, zei in de zomer van 2008 nog dat je geen deugdelijke begroting meer kunt opstellen zonder een staatshervorming. Dat is inderdaad wel gebleken.

Schrappen maar

De vakbondsleider vindt dat de Vlaming wel kan stemmen voor CD&V, sp.a en Groen! en zelfs op Open Vld. Als het maar geen partijen zijn met een Vlaams programma, nietwaar. De heer Cortebeeck vergeet dat ook CD&V en Open Vld het confederalisme in hun programma hebben staan. Schrap die partijen dus ook maar, monseigneur.

Het ACW wil meer aandacht voor het sociaaleconomische en minder voor het communautaire. Daar is wat voor te zeggen, maar iedereen zou stilaan moeten inzien dat je sociaaleconomisch niets meer kunt verwezenlijken in dit land, waar alles geblokkeerd zit. Er is niet meer te besturen op federaal niveau. Wij willen dat dit nu verandert, want ook wij willen de sociale zekerheid veilig stellen, arbeid voor iedereen mogelijk maken en ook de kwaliteit van de arbeid verbeteren. Maar dat zal niet lukken als het institutioneel gesukkel moet worden voortgezet.

Daarom willen wij nu de Copernicaanse omwenteling, waar Vlaams minister-president Kris Peeters zo vaak over spreekt. De sociaaleconomische bevoegdheden moeten zo vlug mogelijk naar de deelstaten, want daar kunnen nog wel beslissingen worden genomen. Het is onbegrijpelijk dat het ACW daar niet in mee stapt. En het is even onbegrijpelijk dat het ACW niet ziet dat de jonge partij N-VA al voor de tweede keer regeringsverantwoordelijkheid neemt in Vlaanderen. Hoezo, alleen maar stemmen voor partijen die verantwoordelijkheid durven nemen? Wie heeft bijvoorbeeld in Vlaanderen de bevoegdheid over Werk. Is dat niet Philippe Muyters van de N-VA? En neemt hij geen initiatieven om zelfs de laagst geschoolden aan het werk te krijgen?

Het gaat zo ver dat het sociaaleconomisch programma van Open Vld het ACW blijkbaar minder schrik inboezemt dan dat van de N-VA. Blijkbaar menen we het niet alleen op communautair vlak, maar durven we ook op sociaaleconomisch vlak klare keuzes maken, zoals een meer dwingende activering van werkzoekenden en het herstel van fundamentele principes in de sociale zekerheid zoals werkbereidheid. Is het misschien dat wat zo storend is?