Onverdoofd slachten is niet meer van deze tijd

"Het onverdoofd slachten is achterhaald en mag zonder aarzeling de prullenmand in." Dat zegt N-VA-voorzitter Bart De Wever in De Tijd.

"Ik heb spektakel beloofd", zei Piet Huysentruyt op een zonnig weekend in zijn Zuid-Franse villa enkele jaren terug. Hij draaide een levende kreeft de poten uit, sneed het dier doormidden en gooide het op de grill. "Je moet daar niet mee inzitten", suste hij de aanwezigen die vol afschuw hun hoofd afwendden. De Vlaamse kijkers reageerden furieus, GAIA protesteerde tegen deze "barbaarse televisie" en de sympathieke chef uit West-Vlaanderen kreeg zelfs doodsbedreigingen.

Zijn we overgevoelig geworden? Vallen we ten prooi aan een collectieve hysterie? Of is de slachtoffercultus dermate doorgeschoten dat we ons enkel nog met leed kunnen identificeren? De waarheid is eenvoudiger. Als verstedelijkte, hoogtechnologische samenleving beschikken we nu eenmaal over de middelen en mogelijkheden om onnodig lijden, wel …, onnodig te maken. Als je een dier kunt doden met zo weinig mogelijk pijn, waarom dat dan laten?

Dat er jaarlijks duizenden mensen samenkomen om schapen met een mes de keel over te snijden, strijkt ons dan ook steeds meer tegen de haren. Elk jaar weerklinkt de kritiek luider. Minder en minder mensen - ook moslims - voelen de nood om dieren nodeloos te laten lijden. Indonesië, Maleisië, de Verenigde Arabische Emiraten en Jordanië voeren massaal verdoofd geslacht vlees in.

In Nieuw-Zeeland, wereldwijd de grootste exporteur van halalvlees, wordt verdoofd geslacht. Zweden, Noorwegen, Zwitserland, Denemarken, Slovenië, … laten enkel nog slachten mét verdoving toe. Zelfs in Marokko zijn er slachthuizen waar met verdoving wordt geslacht.

Allemaal vegetariër?

Ik heb het altijd wat moeilijk met de term ‘dierenrechten’. Want als dieren rechten zouden hebben, dan zouden ze zich kunnen beroepen op het allereerste en meest fundamentele recht dat er is: het recht op leven. En bijgevolg zouden we allemaal vegetariër moeten zijn.

Zover zijn we (nog) niet. Maar dat neemt niet weg dat de mens wel degelijk verplichtingen heeft tegenover de andere levende wezens op deze planeet. Plichten zoals het vrijwaren van het leefmilieu, het beschermen van hun habitat en hen behandelen met een minimum aan respect. Of men het nu graag heeft of niet, ook tegenover dieren zijn wij gebonden aan ethiek.

We zien dat onze gemeenschap steeds verder evolueert in de richting van een uitdijende Verlichting. Een groeiend aantal burgers - van alle geloofsovertuigingen - hecht belang aan een humane behandeling van dieren. Maar in plaats van die ethische evolutie aan te moedigen, doen sommige politici er alles aan om juist de andere kant uit te gaan.

In mijn eigen stad opende een socialistisch boegbeeld een slachthuis om onverdoofd slachten te faciliteren, terwijl in verschillende Limburgse gemeenten het bestuur zelf het initiatief nam om tijdelijke slachtvloeren in te richten. De Brusselse staatssecretaris voor ‘Dierenwelzijn’ wringt zich in allerlei bochten om toch maar het onverdoofd slachten mogelijk te maken en geeft daar 225.000 euro aan uit.

Religieuze uitzondering schrappen

In het Vlaams Parlement bestaat een ruime meerderheid om de religieuze uitzondering in de wet op het dierenwelzijn te schrappen. Niet verwonderlijk, want het is een vertaling van de duidelijke wens van een overgrote meerderheid van de bevolking om er komaf mee te maken. Het is dan ook hemeltergend dat een stemming wordt tegengehouden uit louter electorale overwegingen van een handvol politici.

Integratie bevorderen kan nooit betekenen dat je onvermijdelijke evoluties naar meer openheid afremt. Iedereen mag in Vlaanderen de godsdienst belijden die hij of zij wil. En wij moeten met een zeker pragmatisme kunnen omgaan met de verzuchtingen van de verschillende religieuze gemeenschappen in Vlaanderen. Maar niemand kan zich systematisch op een godsdienst beroepen om uitzonderingen te krijgen op algemeen geldende regels. Laat staan om democratische beslissingen, gesteund door een overweldigende meerderheid van de bevolking, te blokkeren.

Gelovigen behandelen als stemvee is misschien goed voor politiek gewin op korte termijn. Op lange termijn verliest Vlaanderen in zijn geheel, en wij allemaal samen. Wat mij betreft mag dat onverdoofd slachten dan ook zonder aarzeling de prullenmand in.