Ten onrechte negatief over Vlaanderen

Zowel in mijn eigen stad Mechelen als in de provincie Antwerpen word ik geconfronteerd met een vreemd soort taalgebruik wanneer het gaat over Vlaanderen.

Het begrip 'Vlaanderen' krijgt meer en meer af te rekenen met een negatieve connotatie. Zo is het 'Vlaanderen' dat bijvoorbeeld niet wil dat er bredere fietspaden worden aangelegd. Zo is het 'Vlaanderen' dat de subsidies voor de vorming van lokale ambtenaren afschaft, enz.
Het begrip 'Vlaanderen' wordt bewust verward met 'de Vlaamse overheid'.

Als het gaat om de Belgische overheid wordt steeds wel eerbiedig verwezen naar 'de federale overheid'. Vanwaar komt dit verschil in benadering? En vooral: door wie wordt dit verschil gemaakt? Ik vermoed dat het te maken heeft met een bepaalde strategie om 'Vlaanderen' een nare bijklank te geven en de strijd voor Vlaamse ontvoogding te bemoeilijken. Alsof het ons enkel te doen zou zijn een extra overheid te creëren onder de noemer 'Vlaanderen'. Alsof het ons enkel te doen zou zijn om een naam. Dat stuit me tegen de borst.

Vakbondsleiders als Rudi De Leeuw (ABVV) en Luc Cortebeeck (ACV), die soms vinden dat ze een stemadvies moeten geven, verwijzen naar 'de mensen' en hun noden die allesbehalve communautair zouden zijn. Maaike Neuville en Marijke Pinoy, de organisatoren van de bijeenkomst Niet in Onze Naam in de KVS, die zogenaamd gericht was tegen de politieke impasse, gaan zich zelfs met een lijkbiddergezicht verontschuldigen voor het feit dat ook zij tot de 'Vlamingen' behoren. Het is al te gek.

Meer dan politiek
Voor mij is Vlaanderen veel meer dan een louter (politieke) stempel. Voor mij is 'Vlaanderen' een breed begrip dat een positieve droom gestalte geeft, dat de politiek van de dag overstijgt. De verschillende overheden, het verenigingsleven, de bedrijven, het landschap, de zes miljoen mensen die hier leven, … dat is Vlaanderen! Met de N-VA trachten wij elke dag weer om deze mensen en hun rechten te vertegenwoordigen.

Wanneer ik als gedeputeerde van de provincie Antwerpen vergader met collega’s van Zeeland of Noord-Brabant, kan het contrast niet groter zijn. Daar is het niet 'Nederland' dat de slechte beslissingen neemt. De zaken worden er intellectueel eerlijk bij hun naam genoemd. Naar de Nederlandse overheid wordt verwezen in termen als 'het Rijk' of 'de regering'.

Anders in Wallonië
Op een vergadering van de VVP (Vereniging van Vlaamse Provincies) kwam de heer Paul-Emile Mottard, voorzitter van de 'Association des Provinces wallonnes', aan het woord. De man sprak over de verhouding tussen de provincies en het Waals Gewest. Hij had het uitsluitend over 'la Région wallonne' of 'le gouvernement wallon' wanneer hij verwees naar de gevoerde politiek tegenover de lokale besturen. Nooit bleek het 'la Wallonie' te zijn dat deze of gene maatregel nam. Neen, 'la Wallonie', dat is 'Terre d’Acceuil', wie er ook aan de macht is.

Is het niet vreselijk erg dat sommige Vlamingen beschaamd zijn over hun Vlaamse wortels? Supporteren voor de Rode Duivels, supporteren voor KV Mechelen of voor 'den Beerschot': allemaal geen enkel probleem, tot er iemand opduikt die supportert voor ‘Vlaanderen’. Wat nu gedaan?…