Open de jacht op cowboys en fraudeurs

Het overgrote deel van de zorgverstrekkers in ons land werkt hard en verdient goed zijn brood. Cowboys en sjoemelaars die gigantische omzetten draaien, zijn in de minderheid, zegt Louis Ide, die vragende partij is om die rotte appels hard aan te pakken.

De thuisverpleger is de cowboy van de weg en de gezondheidszorg. De nierspecialist de grootverdiener van de geneeskunde. De radioloog maakt foto's alsof het vakantiekiekjes zijn. Het wordt tijd om de puntjes op de 'i' te zetten. Slechts 3 procent van de thuisverplegers draait een omzet die niet te verantwoorden is (DS 26 november) . Dat wil zeggen dat er 97 procent anderen zijn. Gelukkig.

De twee Vlaamse tandartsenverenigingen vragen mij al jaren waarom er niets gedaan kan worden tegen tandartsen (die enkelingen dan) die 800.000 euro omzet draaien op een stoel, terwijl dat een veelvoud is van wat mogelijk is. Ik ben als politicus aan handen en voeten gebonden als de administratie verlamd is. Als er nog een administratie nodig is, dan wel hiervoor, niet?

Hervorm de controlediensten
Een grondige herstructurering van de Riziv-controlediensten dringt zich op: de DGEC (dienst voor geneeskundige evaluatie en controle) en de DAC (dienst voor administratieve controle) moeten worden hervormd, zonder te worden opgesplitst. Die opsplitsing dient toch alleen om politieke benoemingen door te voeren.

Een collega-klinisch-bioloog kwam gisteren langs: zijn zoon was bij de huisarts geweest die de stalen naar een privaat lab had gestuurd. Wij klinisch biologen kennen de forfaits. Inderdaad, een groot deel van de klinische biologie is al forfaitair. Het gezanik over de pure prestatiegeneeskunde mag dus ophouden.

Ondanks die gedeeltelijke forfaitarisering verdienen wij, artsen, zeer goed ons brood. Dat mag ook. Artsen studeren lang, langer dan anderen. We hebben een grote menselijke verantwoordelijkheid, moeten wachtdiensten doen (zelfs klinisch biologen) en bieden een substantiële meerwaarde aan de maatschappij. Als voetballiefhebber vind ik het gerechtvaardigd dat een arts meer verdient dan een gemiddelde eersteklassevoetballer om tegen een bal te stampen. Excuseer me de vergelijking.

Maar de collega-klinisch-bioloog herkende het forfait van zijn zoon niet. Met andere woorden: er moest meer worden betaald dan het gangbare tarief. Hetzelfde overkwam mij toen van mijn zwangere echtgenote een bloedstaal naar een privaat laboratorium was gestuurd. Het forfait bedroeg exact 5 euro meer dan vastgelegd. Nochtans was het lab geconventioneerd, wat betekent dat het de tarieven moet toepassen. Toen ik een ambtenaar van de DGEC daarover aansprak, was het antwoord: 'wij kunnen daar weinig aan doen'. Welnu: ik dien formeel een klacht in tegen het lab dat het staal indertijd onderzocht. Mijn collega doet hetzelfde, dus ook in dat lab volgt een onderzoek. Want als mijn echtgenote en zijn zoon te veel betalen, betaalt iedere patiënt te veel.

Gesjoemel
In de hoorzitting Volksgezondheid zei collega Maggie De Block (Open VLD) terecht: wie sjoemelt met attesten, pleegt schriftvervalsing. Ik steun haar ten volle. En ik weet zeker dat de 97 procent van de zorgverstrekkers die elke dag hard werken, vrij goed verdient, maar zij staan er ook elke dag voor hun patiënten. Aan de rotte appels: de jacht op u is geopend, als het van mij afhangt. Of kom tot inkeer, stop de tweedeling en het gesjoemel. Ik ben niet meer bereid gestigmatiseerd te worden als arts door uw ontoelaatbaar gedrag.