Lieve Béatrice

“A deux doigts de s’énerver?” stond er in grote letters op een eigen advertentie van 'Le Soir'. De krant maakte daarmee reclame voor een nieuwe toepassing op de iPhone. Men kan voortaan ‘Le Soir’ van de dag op de iPhone raadplegen. Als ‘enerverend voorbeeld’ in de advertentie stond de beeltenis van N-VA-voorzitter Bart De Wever. Daarom een bedankingsbriefje aan hoofdredactrice Béatrice Delvaux.

Lieve Béatrice,

Duizend maal dank voor de gratis reclame. Een Vlaamse politicus kan het maar dromen dat hij als voorbeeld wordt gesteld voor een nieuwe technologische toepassing. Geen gering cadeau. U weet ongetwijfeld wat een bladzijde reclame in een krant kost voor een politieke partij.

Enfin, wij hopen natuurlijk dat u ons niet de factuur stuurt. Dan sturen wij geen factuur voor het ongevraagd gebruiken van een beeltenis in een advertentie. U brengt dat over aan uw advertentiedienst? Dat is dan afgesproken.

Het is vanzelfsprekend een hele eer om als voorbeeld van ergernis te mogen dienen in de Franstalige pers. Hoewel, zo nieuw is dat nu ook weer niet. We moeten zeggen dat dit eerder een charmante toepassing is van vroegere – laat ons maar zeggen niet zo vriendelijke – uitlatingen aan het adres van de N-VA en haar voorzitter. We willen geen oude koeien uit de gracht halen, maar we herinneren ons nog het voorstel van uw krant om alle leden én kiezers van de N-VA in cargoschepen te laden en dan tot zinken te brengen in het midden van de oceaan. Dat was fijn gevonden. Of die titel “Un poison nommé N-VA” (een vergif genaamd N-VA); dat was ook een hele goeie. U wordt een beetje 'soft', vinden we. Zich “ergeren”, dat is toch maar slapjes voor de “Gazette Mille Collines”.

We maken ons een beetje zorgen. We hadden gedacht dat de Vlaamse pers uw reclameboodschap zou hebben opgemerkt en er commentaar op zou leveren. Maar ’s anderendaags vonden we niets terug bij uw Vlaamse ambtsbroeders. Ofwel hebben ze de boodschap niet eens gezien en dan is het erg gesteld met de penetratie van de Francofone pers in Vlaanderen. Ofwel vinden ze het niet eens de moeite om er woorden aan te verspillen. Waarschijnlijk vinden ze het ook maar een beetje soft.

We maken ons dus zorgen over het vijandbeeld dat u zo hebt gekoesterd. Is dat niet een beetje aan het verbleken? Kan ‘Le Soir’ misschien een ideeëncampagne lanceren om nieuwe slogans te vinden? Of een Facebook-groep oprichten? Dat moet toch iets opleveren dat beter aanknoopt bij de gesmaakte hatelijkheden uit het verleden. Wij hopen in elk geval dat u de creativiteit terugvindt. “Plus est en vous”, zegden ze vroeger bij de Jezuïeten.

Maar ondertussen, lieve Béatrice, nogmaals onze welgemeende dank.