Kiezers willen een duidelijk verhaal

Voor de Vlamingen is het wel sneu dat wij telkens een Roemer aan zet krijgen in de gedaante van de PS

Laten we voorzichtig omspringen met het analyseren van verkiezingen in een ander land. Als buitenlanders kennen wij immers niet alle finesses van de politieke situatie in dat land. Dat gezegd zijnde is het opmerkelijk dat de Nederlandse kiezers vooral gestemd hebben op twee partijen die een duidelijk, maar tegelijk realistisch programma brachten. De meest extreme partijen kregen de zwaarste klappen, net als de partijen in het centrum die nauwelijks nog een herkenbaar verhaal hebben.

De PvdA en de VVD hebben een uitgesproken ideologisch profiel, een duidelijke maatschappijvisie en steken bovendien niet onder stoelen of banken dat er stevig gesaneerd zal moeten worden de komende jaren. Uiteraard verschillen ze grondig van mening over hoe ze dat willen doen, maar de kiezer weet dus goed wat deze partijen ideologisch in petto hebben. Centrumpartijen als het CDA missen die ideologische profilering en verliezen bijgevolg hun aantrekkingskracht. De verklaring van CD&V-voorzitter Wouter Beke in het VRT-nieuws, dat het CDA 'afgestraft is voor hun deelname aan een minderheidskabinet', is volgens mij onjuist. Maar omdat CD&V zelf deelneemt aan een PS-regering zonder meerderheid in Vlaanderen, hoop ik dat hij toch gelijk krijgt.

Zeer opvallend is de nederlaag van de meest extreme partijen met amper 15 zetels voor de SP van Roemer en de pandoering voor de PVV van Wilders. Wie gelooft er nu dat we beter af zijn zonder Europese samenwerking? En wie gelooft dat er helemaal niet bespaard moet worden? Kiezers weten wel beter, zeker als er partijen zijn die daar een coherent en duidelijk verhaal tegenover stellen. Voor de Vlamingen is het wel sneu dat wij telkens een Roemer aan zet krijgen in de gedaante van de PS. Als de VVD en de PvdA al moeilijk een coalitie kunnen vormen, wat zegt dat dan over onze situatie?

De spectaculaire comeback van de PvdA is een knappe prestatie van Diederik Samsom, maar in het bijzonder Mark Rutte verdient onze felicitaties. Hij zet een recordscore neer voor zijn partij, maar hij is ook de eerste Europese regeringsleider die sinds het uitbreken van de eurocrisis zijn positie staande weet te houden en zelfs te versterken. Mark Rutte komt straks wellicht aan zet om een coalitie op de been te brengen. Anders dan in België is het in Nederland niet langer het koningshuis dat bepaalt wie aan zet komt, maar wel de voorzitter van de Tweede Kamer. Misschien moeten we daar in dit land ook eens over nadenken.