Folklore in het parlement

Sommige tradities in de Kamer zijn ondertussen dermate folkloristisch geworden dat een erkenning als UNESCO-werelderfgoed tot de mogelijkheden behoort. Zo ook de vierjaarlijkse schertsvertoning rond het amnestievoorstel van het Vlaams Belang, die deze week nogmaals plaatsvond.

Zoals elke legislatuur, dient het Vlaams Belang een wetsvoorstel in tot regeling van een vorm van amnestie voor wie in de tweede wereldoorlog (al dan niet onbewust) verkeerde keuzes maakte. In alle andere Europese landen heeft men dergelijk debat gevoerd, een regeling uitgewerkt, en zijn deze trauma's verwerkt. In de Belgische democratie is dat tot nu toe nog niet mogelijk geweest. Een debat hierover heeft in de Kamer van Volksvertegenwoordigers nog nooit plaatsgevonden, en dat 65 jaar na datum.

Nu, elk ingediend wetsvoorstel moet eerst door de plenaire vergadering van de Kamer in overweging genomen worden. Meestal is dat een pure formaliteit, vermeldt de voorzitter het agendapunt op het einde van de zitting met de vraag of iemand bezwaar heeft, waarop geen antwoord meer komt terwijl velen al de weg richting koffiekamer aan het opzoeken zijn. Enkel wanneer de hoogdringendheid van een voorstel gevraagd wordt, is er een stemming, enkel daarover. Pas nadien wordt het voorstel (als het geagendeerd wordt) besproken in de bevoegde commissie en daar al dan niet goedgekeurd.

Of men nu akkoord gaat met het voorstel, of het compleet verwerpelijk vindt, mag eigenlijk niets uitmaken: in een democratie dient men over alles te kunnen praten. Is dat trouwens niet wat de Franstaligen steeds zeggen: dat ze willen praten? Helaas, niet over dit voorstel. Zoals elke legislatuur, werd, enkel en alleen voor dit voorstel, de stemming gevraagd door de Franstaligen. CD&V, N-VA, VB, LDD en Open Vld stemden voor, waarbij Herman De Croo niet naliet te benadrukken dat hij dit een compleet ranzig voorstel vindt, maar een democratie slechts een democratie kan zijn als over alles te praten valt. Uiteraard, de Franstalige partijen stemden collectief tegen, samen met sparringpartners SP.a en Groen! Some things never change...

_{Terzijde: dit artikel werd geschreven nog voor het ontslag van Johan Vande Lanotte. Elke gelijkenis met hedendaagse gebeurtenissen berust op toeval.}