Enkele getuigenissen

• Jan Van Esbroeck, N-VA-Kamerlid en peter van de N-VA-fietsteams voor KOTK 2015
• Liselore Fuchs, parlementair medewerker: “Een maand van verlies”

Jan Van Esbroeck, N-VA-Kamerlid en peter van de N-VA-fietsteams voor KOTK 2015

“Kanker, oei, wat erg!”, schrikt iedereen in eerste instantie. Waarna je, net zoals van alle artsen en alle andere mensen in je omgeving, te horen krijgt dat de medische wetenschap al heel ver staat in de behandeling van je ziekte. Je mag de moed dus zeker niet laten zakken. Immers: “ze kunnen wat tegenwoordig, die dokters! Je hebt nog een lange en mooie toekomst voor je.” En jawel, dat werkt, ik geloof er nog steeds in. Vandaag, een jaar na de laatste behandelingen, wijst alles erop dat genezing inderdaad geen ijdele hoop meer is. Chemotherapie, een operatie en bestralingen aangevuld met chemo: de kuur was extreem zwaar.”

Dit schreef ik een jaar geleden. En ja, ik ben er nog!

In zekere zin ben ik het levende bewijs dat verder onderzoek naar kanker zinvol en noodzakelijk is. Al was het maar omdat verschillende vrienden en collega’s intussen ook door die vreselijke ziekte zijn getroffen. Liefst een op de drie Vlamingen wordt tijdens zijn of haar leven op een of andere wijze met de ziekte geconfronteerd. Daar moeten we zo snel mogelijk een antwoord op vinden.

Helaas zijn nog niet alle kankeraandoeningen vandaag even efficiënt te behandelen. Zo verloor ik ondertussen een heel goede vriendin aan die vreselijke ziekte. Eind vorig jaar kreeg ze het loodzware verdict, een half jaar later laat ze een toffe man en twee lieve kinderen achter. Liefste Mieke, dit keer rijd ik de 1000 km met jou in mijn gedachten.

Daarom!

We moeten alles in het werk stellen opdat kankeronderzoek kan doorgaan, ondanks het dure prijskaartje. Zelf verwacht ik heel veel van het onderzoek naar de ontwikkeling van nieuwe behandelingsstrategieën om resistentie en therapeutisch falen in het algemeen te voorkomen of te omzeilen. De opbrengsten van de 1000 km 2015 zullen gebruikt worden voor dat onderzoek. Het uiteindelijke doel is zoals steeds om de overlevingskansen en de levenskwaliteit van de kankerpatiënt te verbeteren. Om daar extra fondsen voor in te zamelen, neemt de N-VA voor het eerst met vier ploegen deel aan de 1000 km voor Kom op tegen Kanker.

Kom op voor kankerpatiënten!

Natuurlijk rij ik mee. Al was het maar om te bewijzen dat je als ‘ex-kankerpatiënt‘ perfect terug kunt deelnemen aan het gewone leven en je plaats weer kunt innemen op de arbeidsmarkt. Ook als politicus heb ik een geweldige campagne en verkiezing achter de rug en werd ik opnieuw verkozen. Ditmaal voor het Vlaams Parlement.

Maar de vraag blijft: is onze samenleving klaar om de genezen kankerpatiënten terug als gewone mensen op te nemen? Ik vrees van niet. Ik hoor van veel patiënten, die in wezen genezen zijn, dat ze heel moeilijk (aan)gepast werk krijgen in hun bedrijf. En solliciteren voor een nieuwe job blijkt nog moeilijker. Iedereen wil dat je volhoudt en in je toekomst blijft geloven, maar eens genezen krijg je als ex-kankerpatiënt niet eens een lening met levensverzekering vast. Toekomstplannen maken voor je gezin, iets uitbouwen of opstarten: het wordt plots allemaal erg moeilijk.

Enerzijds moet je dus blijven geloven in jezelf en ook je omgeving ervan overtuigen dat er voor jou nog een toekomst is weggelegd. Anderzijds word je in onze samenleving al te gauw opgegeven of in het hokje van de moeilijke gevallen gestopt. Leg dat maar eens uit aan een kankerpatiënt!  

Misschien moeten we 'Kom Op Tegen Kanker' daarom ook eens vanuit een ander perspectief durven bekijken? Neem van mij aan dat ik blijf opkomen voor de kankerpatiënt en niet enkel tegen de ziekte zelf!

Liselore Fuchs, parlementair medewerker: “Een maand van verlies”

Dit jaar kon ik niet anders dan deel te nemen aan de 1000 km van Kom op tegen Kanker. Januari was een maand van verlies. Mijn echtgenoot Wim Broos moest afscheid nemen van zijn zus Magda en het N-VA-bestuur van Hoegaarden moest afscheid nemen van zijn secretaris, Ives Vandepoel. Beiden verloren de strijd tegen deze vreselijke ziekte. Wim heeft besloten de volledige 1000km te fietsen en heeft zelf een team ingeschreven. Ikzelf ben momenteel aan het trainen voor 250 km. Wim en ik zien het als een eerbetoon voor Magda en Ives. Maar we willen natuurlijk vooral een bijdrage leveren aan de actie van Kom op tegen Kanker. Nu we zelf van zo dichtbij geconfronteerd werden met kanker, zijn we er nog meer van overtuigd dat we het wetenschappelijke onderzoek naar die vreselijke ziekte blijvend moeten ondersteunen.”