Afschaffing uitgangsexamen kinesitherapeuten: geen half werk graag!

Voor het eerst moeten ook de Franstaligen die afgestudeerd zijn als kinesist een “uitgangsexamen” doen. Kan het een toeval zijn dat alle Franstalige partijen nu snel-snel en simultaan wetsvoorstellen indienen om hieraan te ontkomen? De N-VA neemt geen vrede met half werk: wij willen uitgaan van de controle van de instroom aan de universiteiten en hogescholen!

Sinds 2005 worden in ons land uitgangsexamens voor kinesitherapeuten georganiseerd. Een afgestudeerde kan zich niet vestigen als zelfstandige als hij niet over dat uitgangscertificaat beschikt. In de praktijk waren het de Vlaamse afgestudeerden die een dergelijk examen moesten afleggen, omdat er vooral aan Vlaamse kant een overaanbod én dus een vestigingsprobleem was. Maar dit jaar moeten voor het eerst ook de Franstalige afgestudeerden hun kennis bewijzen om zich als zelfstandig kinesitherapeut te kunnen vestigen.

Prompt kwamen alle Franstalige partijen met wetsvoorstellen op de proppen om definitief komaf te maken met het uitgangsexamen. Dat is een beetje kortzichtig, want ze gaan daarmee voorbij aan de noodzaak van een goede planning van het medisch aanbod. De N-VA probeert een genuanceerder standpunt in te nemen: het uitgangsexamen moet worden afgeschaft, maar tegelijkertijd moet een grondig debat worden gevoerd over een beperking van de instroom van nieuwe kinesitherapeuten. Dat vergt moed, maar het is een noodzaak. Het controleren van de instroom blijft noodzakelijk om een kwaliteitsvol zorgaanbod te verzekeren dat tegemoet komt aan de zorgvraag in de verschillende deelgebieden van de kinesitherapie.

De regering in lopende zaken is er ook mee bezig en overweegt om de voorlopige RIZIV-nummers te verlengen voor wie niet geslaagd is in het examen. Ook dat is geen goed idee. Het zou betekenen dat er plots - vijf jaar lang - helemaal geen contingentering meer zou zijn.

Een uitgangsexamen, waarbij jongeren na vijf jaar investeren en studeren de toegang tot het beroep als zelfstandige kan worden ontzegd, is zoals gezegd geen goede zaak. In januari 2008 diende N-VA-senator Louis Ide al een wetsvoorstel in om dit onding af te schaffen. Helaas was het voornamelijk een Vlaams probleem en bleef de bespreking dus achterwege. Daarom is het gevoel voor timing van de Franstaligen nu zo opvallend. Vlaamse studenten, onderwijsinstellingen en de Belgische beroepsvereniging Axxon hebben jarenlang in de woestijn staan roepen, want jaar na jaar - in 2005, 2006 en 2007 -  konden telkens een honderdtal studenten niet als zelfstandige aan de slag. Dat de Franstaligen het nu wél nodig vinden om de uitgangsexamens in vraag te stellen, roept op zijn minst vragen op en brengt ons bij de kern van de zaak: een ingangsexamen vóór aanvang van de studie is een stuk redelijker en even doeltreffend.

Maar er is meer. Het aantal afgestudeerden dat nu mag instromen in het beroep van zelfstandig kinesitherapeut is nog steeds niet gebaseerd op de reële behoefte in de diverse  sectoren van de gezondheidszorg. De N-VA pleit dan ook voor een kadaster voor kinesitherapeuten waarin wordt opgenomen hoeveel elke kinesitherapeut in welke sector van de gezondheidszorg actief is. Alleen zo is het mogelijk om een duidelijk en gedetailleerd beeld te krijgen van het huidige aanbod aan kinesitherapeuten. Het volstaat dan om de behoefte aan kinesitherapeuten in de verschillende deelgebieden te vergelijken met het actuele aanbod om een gerichte en gecontroleerde instroom te organiseren.

In de Kamercommissie Volksgezondheid heb ik namens de N-VA dan ook gevraagd om via hoorzittingen experts en betrokkenen aan het woord te laten. Tijdens die hoorzittingen stelde ik vast dat onze vraag om eindelijk te komen tot een contingentering gebaseerd op een kadaster en overeenkomstig de zorgvraag,  door alle experts en betrokkenen wordt ondersteund. Zowel de Belgische beroepsvereniging Axxon, de Vlaamse én Waalse onderwijsinstellingen als  de voltallige werkgroep kinesitherapie van de planningscommissie medisch aanbod van de FOD Volksgezondheid traden ons bij.

Een vertegenwoordiger van het Franstalige onderwijs merkte tijdens de hoorzitting zelfs op: “Dans les cinq dernières années, rien ne s’est passé.”

Met zoveel eensgezindheid durf ik dan ook een oproep te doen aan de Franstaligen: maak mee werk van een kadaster voor kinesitherapeuten. Laat het een basis zijn voor een nieuwe regelgeving om de instroom van kinesitherapeuten te sturen. Als de regering in lopende zaken alsnog beslist om de voorlopige RIZIV-nummers te verlengen, is alles voor niets  geweest en dreigt dit dossier helemaal niet meer goed te komen! De kinesitherapie is een mooi en erg zinvol beroep: maak er geen karikatuur van!